Gijs Lauret

Hee! Jij daar, ingeslapen lezer, jij dacht dat ons briljante kampioensseizoen al wekenlang dood en gecremeerd was? Tuurlijk niet joh! Totale gek dat je d’r bent. Je rekent buiten die heerlijk heikneuterige Springer Cup, dat intieme WV-onder-ons-toernooitje waarin stomdronken korfbaluitslagen de norm zijn. Behalve onvergankelijke clubroem staat er geen kloten op het spel. Want prijzengeld ho maar hè. In de eerste twee gezapige partijtjes van dit genoeglijke bekertoernooi werd gierend en brullend gezegevierd tegen zondag 1 (7-1) en zaterdag nog wat (8-4; slechts zeven goalen van Törder geloof ik). Over dat laatste goalfestijn appte KoenLinks begrijpelijkerwijs de iconische tekst ‘geen idee waar ik naar gekeken heb’. Korfbal, lieve jongen. Korfbal. Verder werd zelfs een vriendschappelijk knuffelwedstrijdje gewonnen van het eerste zondagelftal van Kneuzen Middenmeer (3-2). Waarom hierover geen legendarisch heldenepos is getypt? Ja sorry hoor mensen. Je ken niet alles hebben. Ik was er niet en had na deze mentaal slopende jaargang een lichte schrijfburn-out. Potverdriepielekens, mag dat ook eens? En de rest van onze aartsluie selectie heeft nog nimmer één fakking letter opgeschreven, die bolle indo KoenLinks uitgezonderd. En Waltertje ooit. En Tonzel, maar die moesten we gigantisch bedreigen om hem daartoe te bewegen.

Enfin, genoeg geweeklaagd over mijn schrijfschuwe ploeggenoten. Het zijn immers enorme lieverds. De lieverds mochten zich meten met het tiende. Let wel: dit betrof het ambitieuze bazenelftal dat ons vorig jaar in de halve finale genadeloos de das omknoopte. We begonnen in de ontspannen wetenschap dat een armetierige puntendeling voldoende zou zijn voor glorieuze poulewinst en dus een kwartfinale. Een zwaar hypothetische kwartfinale trouwens, want vanwege ons nakende teamhengstenbal in Portugal, welk tijdens het beruchte Springer-finaleweekend plaatsheeft, ballen we die niet eens.

Als een ware supporter zag ik vandaag amper een ruk van de wedstrijd. Rond minuutje 74 kwam ik eens van m’n bejaarde fiets rollen geloof ik, met zo’n zaaddodende telefoon aan m’n oververmoeide oor ook nog; belachelijk en ordi als de pest. In de kurkdroge loeihitte op kunstgras 2 zag ik supersub Melvin (niet die mythische zanger van Jiskefet) een traag piesballetje erin rollen. Kennelijk was dit 2-2. Twee droge lentescheten later had elftal 10, getooid in old skool fluorescerende stinkhesjes, alweer gescoord. Wat er precies gebeurde mag maffe Henkie weten, maar het zag er sowieso pleurisdom uit. De 4-2 was een stukkie mooier. De willoze Derbystar werd strak naar de binnenkant des paals gestuurd. Tegen zulke buitenaardse schoten had zelfs onze pingelpakpool geen verweer, ondanks zijn fantastisch opgeschoren kapsel. Aldus stuiptrekte de boel zich naar einde seizoen. Maar wat is een middagje WV 15 zonder een openlijke tijdstrafsollicitatie van Herr Walter? “Stel je niet zo aan man”, fulmineerde onze withuidige semiduitser na zijn eikelige overtredinkje tegen een gekrenkt haarbandjongetje. Waarna een beetje peuterspeelzaalduw- en trekwerk volgde. De eensluidende conclusie langs de lijn was dat Walter van mening moet zijn dat de combinatie haarbandje met kort haar is voorbehouden aan hemzelf. Van deze gast kon hij het duidelijk niet hebben. Tot slot is de grootse wereldprestatie van KoenLinks vermeldenswaardig. Hij intimideerde Jesse Stroomberg, voormalig superster van zaterdag 1, finaal de wedstrijd uit. Jesse zag Koentje staan, werd door diens afschrikwekkende aanblik alleen al driedubbel gemindfuckt en prutste vervolgens iedere breedtepass de zijlijn over. Nou lieve menson, dit was het. Tof seizoentje hadden we.

Gijs Lauret